W dniach 23-24 października 2002 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Aleksander Kwaśniewski z Małżonką złożył wizytę oficjalną w Republice Tadżykistanu na zaproszenie Prezydenta Republiki Tadżykistanu Emomali Rachmonowa. 23 października 2002 roku po ceremonii oficjalnego powitania na lotnisku w Duszanbe z udziałem Kompanii Honorowej Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Prezydent Republiki Tadżykistanu odbyli spotkanie, a następnie Prezydent RP z Małżonką uczestniczyli w oficjalnym obiedzie wydanym na cześć polskich gości przez Prezydenta Republiki Tadżykistanu z Małżonką. Podczas obiadu Prezydent Aleksander Kwaśniewski wygłosił toast: Z wielką radością przybywam do Duszanbe. Dziękuję za zaproszenie i za gościnne przyjęcie.
W dniach 23-24 października 2002 roku Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej Aleksander Kwaśniewski z Małżonką złożył wizytę oficjalną w Republice Tadżykistanu na zaproszenie Prezydenta Republiki Tadżykistanu Emomali Rachmonowa. 23 października 2002 roku po ceremonii oficjalnego powitania na lotnisku w Duszanbe z udziałem Kompanii Honorowej Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej i Prezydent Republiki Tadżykistanu odbyli spotkanie, a następnie Prezydent RP z Małżonką uczestniczyli w oficjalnym obiedzie wydanym na cześć polskich gości przez Prezydenta Republiki Tadżykistanu z Małżonką. Podczas obiadu Prezydent Aleksander Kwaśniewski wygłosił toast: Z wielką radością przybywam do Duszanbe. Dziękuję za zaproszenie i za gościnne przyjęcie. W relacjach między naszymi krajami ta wizyta ma wymiar historyczny - po raz pierwszy w dziejach Prezydent Polski ma okazję gościć w Republice Tadżykistanu. Naród tadżycki, którego korzenie sięgają starożytności, w 1991 roku rozpoczął budowę własnego, niepodległego państwa. Już na samym wstępie zmierzyć się trzeba było z wielkim wyzwaniem, przezwyciężyć wewnętrzne konflikty, doprowadzić do zawarcia trwałego pokoju. Udało się to dzięki zbiorowej mądrości i odpowiedzialności Tadżyków. Ustanowienie i pielęgnowanie pokoju, stabilizacja państwa - to Wasze wielkie osiągnięcie, tak jak historycznym sukcesem Polski było porozumienie "Okrągłego Stołu" w 1989 roku, umożliwiające demokratyczne i wolnorynkowe przemiany. Tadżykistan, w który społeczny dialog i porozumienie staje się drogą rozwoju kraju, ma szansę odegrania stabilizującej roli w całym regionie Azji Centralnej. Widać to w sposób jeszcze bardziej wymowny, gdy po 11 września 2001 roku Wasz kraj aktywnie włączył się w działania międzynarodowej koalicji antyterrorystycznej. Polska również w niej uczestniczy. Jesteśmy sojusznikami w walce z tym wielkim zagrożeniem współczesnego świata. Polityczna stabilizacja sprzyja rozwojowi gospodarczemu. Tadżykistan dysponuje dużym potencjałem ekonomicznym. Szybkie tempo rozwoju i stopniowy postęp przemian gospodarczych dobrze rokują na przyszłość. Położenie Tadżykistanu w Azji Centralnej, między Chinami, Afganistanem i Pakistanem, będące w przeszłości źródłem wielu utrapień, może staćsię prawdziwym atutem. Eksploatacja naturalnych złóż Pamiru, uprawa bawełny, produkcja energii czy turystyka mogą w przyszłości przynosić Tadżykistanowi jeszcze większe profity. Zachęcam zatem do kontynuowania rozpoczętych już reform, zwiększania przejrzystości w gospodarce i budowy sprawnych instytucji publicznych. Cieszę się, że wraz z umacnianiem się demokratycznych zasad w społeczeństwie tadżyckim i stopniową poprawą sytuacji ekonomicznej, otwierają się nowe możliwości polsko-tadżyckiej współpracy gospodarczej. Dotyczy to zwłaszcza dziedzin takich jak rolnictwo, budownictwo i turystyka. Polacy niejednokrotnie docierali w przeszłości na ziemie tadżyckie. Wielu moich rodaków wniosło ważny wkład w poznawanie Tadżykistanu i propagowanie wiedzy na jego temat. Szczególnie trzeba przywołać dokonania Bronisława Grąbczewskiego, wybitnego badacza Pamiru - nazywanego ponoć przez mieszkańców tadżyckich ziem, które nieustannie przemierzał, Panem Długonogim. Znaleźli się tu również Polacy, którzy byli ofiarami stalinowskich deportacji z lat czterdziestych ubiegłego wieku. W Tadżykistanie przebywał polski pisarz Bruno Jasieński, który poświęcił porewolucyjnej modernizacji Waszego kraju jedną ze swych powieści. Nie będę jednak ukrywał, że większość moich rodaków byłaby zakłopotana, gdyby spytać ich o bliższą wiedzę na temat polsko-tadżyckich relacji. Pora to zmienić! Tadżycy słusznie wskazują na swą wielowiekową historię, której karty zapisane są nazwiskami wybitnych twórców kultury i nauki. Państwo dynastii Samanidów, twórczość wielkich poetów, takich jak Rudaki czy Dżalaludin Rumi, wreszcie dorobek słynnego filozofa i uczonego Awicenny, należą do bogatej skarbnicy tadżyckiego dziedzictwa. Czymże byłaby europejska, a zatem i polska kultura, bez przyswojenia zdobyczy naukowych i duchowych Awicenny? Słowa poety Rumiego rozbrzmiewają w symfonii "Pieśń o nocy", stworzonej przez Karola Szymanowskiego, jednego z największych polskich kompozytorów. W utworze tym polska muzyka i mistyczna poezja tadżycko-perska stopiły się w jedną, niepowtarzalną całość. £ączy nas zatem o wiele więcej, niż się wydaje. Cieszę się, że współczesny Tadżykistan pragnie nawiązywać do swych wspaniałych tradycji artystycznych i intelektualnych. Wierzę, że wymiana naukowa i kulturalna między naszymi narodami może być w przyszłości o wiele intensywniejsza. Dowiadując się więcej o sobie, będziemy mogli jeszcze bardziej zacieśniać naszą przyjaźń. Pragnę wznieść toast za pomyślny rozwój naszych krajów, za polsko-tadżycką współpracę, za pokój, zgodę i dialog w Tadżykistanie i całym regionie, za zdrowie Pana Prezydenta, Pani Prezydentowej i wszystkich obecnych tu gości! 24 października 2002 roku, drugiego dnia oficjalnej wizyty w Republice Tadżykistanu, Prezydent RP złożył wieniec pod Pomnikiem "Narodowa Zgoda i Odrodzenie Tadżykistanu". Następnie odbyły się rozmowy delegacji obu państw pod przewodnictwem Prezydentów Polski i Tadżykistanu, po których nastąpiło podpisanie wspólnych dokumentów. Prezydent Aleksander Kwaśniewski i E. Rachmonow złożyli podpisy pod "Wspólnym oświadczeniem". W obecności Prezydentów przedstawiciele MSZ obu państw podpisali "Protokół współpracy między Ministerstwem Spraw Zagranicznych Rzeczypospolitej Polskiej i Ministerstwem Spraw Zagranicznych Republiki Tadżykistanu". Podpisane zostało także porozumienie o współpracy gospodarczej. Podczas konferencji prasowej Prezydent RP podkreślił potrzebę umacniania wzajemnych kontaktów, oraz wyraził szacunek dla Tadżykistanu za stabilizowanie sytuacji wewnętrznej i sytuacji w całym regionie. Aleksander Kwaśniewski pozytywnie ocenił reformy jakie dokonują się w Tadżykistanie oraz podkreślił determinację władz w walce ze zorganizowaną przestępczością, szczególnie z handlem narkotykami. Prezydent RP powiedział także, że Polska postrzega Tadżykistan jako swojego ważnego partnera, podkreślając rolę tego państwa w tworzeniu skutecznego systemu bezpieczeństwa w całym regionie Azji Środkowej. Obaj Prezydenci zadeklarowali wsparcie dla procesu pokojowego w Afganistanie i budowy odradzającego się po wojnie państwa, żyjącego w pokoju i harmonii ze społecznością międzynarodową. Prezydenci wyrazili też gotowość współpracy w dziedzinie powojennej odbudowy Afganistanu. Podkreślili także znaczenie ścisłego współdziałania społeczności międzynarodowej w walce z terroryzmem, nielegalnym obrotem narkotykami, a także z innymi przejawami przestępczości zorganizowanej. Na zakończenie spotkania Prezydent Aleksander Kwaśniewski zaprosił Prezydenta Tadżykistanu E. Rachmonowa do złożenia oficjalnej wizyty w Polsce. W dalszej części wizyty Prezydenci RP i RT wzięli udział w otwarciu Forum Gospodarczego Polsko-Tadżyckiego Biznesu. Prezydent Aleksander Kwaśniewski odbył spotkania z Premierem RT O. Okilowem, przewodniczącym Zgromadzenia Narodowego RT M. Ubajdullojewem, Przewodniczącym Zgromadzenia Reprezentantów RT S. Chajrullajewem oraz liderami partii politycznym Tadżykistanu.
Źródło: Archiwum www.prezydent.pl