Godło Tadżykistanu

Flaga Tadżykistanu

FAO będzie promowało uprawę komosy ryżowej w TadżykistanieTadżyckie Biuro Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) organizuje imprezę poświęconą Światowemu Dniu Żywności. Tematem Światowego Dnia Żywności 2013 jest "Zrównoważenie systemów żywnościowych w celu zapewnienie bezpieczeństwa żywności i żywienia”. Według FAO , rozwój rolnictwa polegać powinien na współpracy i pomocy rolnikom przy wzroście produktywności, dywersyfikacji na inne produkty, poprawy środowiska pracy.


Dzięki takim działaniom rolnicy będą mieli silniejszy głos w negocjacjach handlowych i będą mogli poprawić uzyskać dostęp do podstawowych potrzeb, takich jak czysta woda, kanalizacja i energia.

Rok 2013uznany został  za Międzynarodowy Rok Komosy Ryżowej. Tadżyckie Biuro Organizacji Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa w ramach przyjętego programu ma rozpocząć dostarczanie pomocy rolnikom którzy zdecydują się na uprawę tej rośliny w Tadżykistanie. Jak twierdzi FAO, zwiększenie uprawy komosy ryżowej ( ryżu peruwiańskiego), może przyczynić się do zwiększenia bezpieczeństwa żywnościowego, zwłaszcza w krajach gdzie ludność ma ograniczony dostęp do takich składników odżywczych jak białka czy aminokwasy. Dzięki swojej charakterystyce, roślina jest zdolna do uprawy nawet w górzystych terenach Tadżykistanu.


Komosa Ryżowa pochodzi z Ameryki Południowej, gdzie jest uprawiana od 3–5 tysięcy lat. Była podstawowym pokarmem w państwie Inków na obszarach górskich, gdzie zastępowała kukurydzę. Tradycyjnie władca inkaski corocznie wysiewał pierwsze nasiona. Po podboju państwa Inków przez Hiszpanów wprowadzano uprawę pszenicy i jęczmienia, przez co znaczenie komosy w regionie zmalało. Współcześnie ponownie na wyżej położonych obszarach w Ameryce Południowej jest główną rośliną uprawną, a wprowadzana jest do upraw także w Ameryce Północnej i w Europie.

Owoce komosy ryżowej (zwane quinoa lub ryżem peruwiańskim) zawierają 48% skrobi, ok. 18% białek, 4–9% nienasyconych kwasów tłuszczowych. Cechują się dużą zawartością wapnia, fosforu, żelaza, witaminy E, w przypadku niektórych odmian także gorzkich saponin. Z powodu tych ostatnich konieczny jest przemiał lub płukanie owoców podczas przetwarzania.

 

Młode liście są spożywane jak warzywo. Owoce spożywane są w całości (zwane są „ziarnem”) lub w postaci mąki.